De Muur

Lieve iedereen,

Excuses voor de vertraging, hierbij weer een nieuwe blog !
De afgelopen weken zijn echt omgevlogen. Het lijkt wel dat naarmate het eind van de reis in zicht komt, de tijd steeds sneller gaat. Aan de ene kant is dat leuk, we verlangen steeds meer naar wat rust en regelmaat en vooral ook naar de hereniging met jullie allemaal (!) Maar aan de andere kant betekent het eind van de reis ook het eind van dit avontuur, van de ontdekkingen, ontberingen, geweldige momenten en inspirerende ontmoetingen. En tja, dat klinkt te goed om op te geven toch? Helaas is het vliegticket terug vanuit Moskou reeds geboekt (5 juni mensen !) en komen we er niet onderuit.
Des te leuker natuurlijk om even terug te blikken op 2 weken aan weer wat 'memorable moments'.

Taishan

De draad oppakkende bij Taishan, waar we dinsdagochtend de 16e vroeg opstaan (ja ook wij zetten de wekker weleens!) om deze wederom heilige berg te gaan bestormen. Het leuke van China is, dat als je 's ochtends rond 7u buiten loopt, er overal mensen (ouderen) aan het ochtend gymnastieken zijn. Zo ook nu: tussen de bloeiende bloesembomen in een schattig park waar wij doorheen marcheerden, was een enkele man bezig met de favoriete vorm van tai chi hier: vrij langzame bewegingen van met name de armen, met een soepelheid waar menig Nederlands opa jaloers op zou zijn. Het ziet er erg sereen uit.. misschien moet ik dat thuis ook maar oppakken!
Helaas konden we geen lesje nemen want de berg stond te wachten. En de duizenden Chinese toeristen die er ook op liepen.. help! Tai'Shan bestaat in feite uit één gigantische trap, van meer dan 6000 treden. En dan als je boven bent, dat nog eens dunnetjes overdoen naar beneden.. bovenop de berg is een klooster gebouwd, en heb je mooi uitzicht op de vallei, mits er niet teveel smog in het dal hangt.. de bovenste treden zijn trouwens voorzien van een ijzeren reling, enerzijds omdat de trap daar bijzonder steil wordt, anderzijds omdat 'zelfs de meer getrainde personen onder ons zich na al die trappen weinig ceremonieel aan de leuning naar boven heisen' (vrije vertaling van de rough guide). Toegegeven, nadat ik onderweg ernstig aan het twijfelen was over de gezondheidsrisico's van onze onderneming, was het toch wel ontzettend voldoenend om uiteindelijk boven te staan. Vooral als daar een paar volstrekt onbekende Chinezen je toejuichen met 'conglatulations!'. Minder leuk was het feit dat Kar en ik de enige blanken waren in een zee Chinese toeristen en zij dus net zo vaak foto's maakten van ons, bezweet, roodhoofdig en lichtelijk chagrijnig, als van de berg.

Na Taishan hebben we twee dagen gebivakkeerd in een heus hotel in Jinan, omdat we vandaar de trein gingen pakken naar de volgende bestemming. Over Jinan is niet veel te melden, behalve dat onze bedden heeeel zacht waren en dat we een avondje Chileense rode wijn drinken op de hotelkamer helemaal niet erg vonden.

Pingyao

Vrijdag was het wederom heel vroeg op voor de trein naar Pingyao, onze laatste bestemming vóór Beijing. Het stadje was ons aangeraden door meerdere mensen die we tegen waren gekomen in China, altijd een goed teken. Meestal checken we de avond voor verttrek het weerbericht, en Pingyao zou een aangename temperatuur hebben van zo'n 20 graden. Maar wat zie ik als ik 2uur voor aankomst wakker schiet en uit het raampje kijk ? Sneeuw ! Een hele witte wereld. Héél bizar als je daar helemaal geen rekening mee houdt.
We zijn dan ook erg blij als op het mini stationnetje van Pingyao een mannetje van het hostel ons opwacht (met een a4tje : 'miss Florance vd Pood' - dat zal ik dan wel zijn) en in zijn tuk tuk propt om ons naar het hostel te brengen. Het is intussen 10u 's avonds en we zijn helemaal brak van het treinen, wachten en zitten.
Ons hostel ligt aan Yamen street, een van de bekendste straten in Pingyao. Het stadje is de laatste in China met een volledig intacte stadsmuur, which is awesome, en de straatjes zijn allemaal van die typische Chinese, zoals je ook wel zag in Yangshuo en Suzhou. De huizen zijn vaak gebouwd in de courtyard stijl, waarbij je dus een binnenplaats hebt waar de kamers op uitkomen..zo ook de onze ! We hebben een traditioneel bed (verhoogd podium met een heel breed matras - à 3 personen easily - waar we samen op liggen). Samen met de courtyard maakt dit dat ik me even helemaal in het oude China waan.. Amasian !

Pingyao is, net als veel andere bestemmingen in China, vreselijk toeristisch. Veel traditionele huizen zijn omgebouwd tot souvenirwinkeltjes of doen dienst als guesthouse. Overdag gaan er honderden Chinezen doorheen die voor een dagje weg komen. Wij zijn dan ook vooral blij met de avonden, wanneer alleen de overnachters overblijven. Voordeel van het toerisme is wel, dat ze helemaal op toeristen zijn ingespeeld. Westers ontbijt,Engelse menu's en multi culti cuisine (lasagna op!). Natuurlijk proberen we ook wat lokale snacks die je op straat kan kopen: deegballetjes gevuld met wat suiker, die vervolgens tussen de toaster worden gestopt (gevolg: een vers gebakken 'koekje' met gesmolten suiker vanbinnen mjam!) en ook wraps van pasta, gevuld met een vlees en groente mengsel.

Zhang Bi

In Pingyao kan je makkelijk een paar dagen ronddwalen, maar we willen ook even de stadsmuren uit en boeken een auto naar Zhang Bi Castle, een kasteeldorpje zo'n uur rijden van Pingyao. Dit dorpje is nog niet onderworpen aan de Chinese toeristen-plaag, ontdekken we. Het is heerlijk rustig in de keienstraatjes waar onze gids ons door leidt, een lokale die zelf in Zhang Bi is opgegroeid en nu dus tours geeft. Ze heeft opvallend lichte ogen, als ik ernaar vraag blijkt het gebied rond Zhang Bi een tijd door Mongolen bezet te zijn geweest.. wie weet heeft ze daar roots !
Ze neemt ons mee door het stadje maar ook eronder, in de tunnels gemaakt door soldaten om de vestiging beter te kunnen verdedigen. De tunnels liggen tot wel 30m diep en er zijn aparte lagen aangebracht voor mensen, vee en voedsel. Een hele aparte en mooie ervaring!
Verder weet ze ons veel te vertellen over de symboliek van tempels, gebouwen en straten. Zo wordt een dorp normaal zo gebouwd dat het zuiden lager ligt dan het noorden, voor optimale Feng Shui. Ook worden tempels neergezet op basis van de vijf elementen en hun bijpassende windrichting: water hoort bijvoorbeeld bij noord, daar komt dus een tempel voor water, en het midden is het element aarde. Al met al een hele leuke ervaring en door de rust en symboliek van het dorp is dit toch wel een highlight van ons bezoek aan Pingyao!

Beijing

's Avonds op dinsdag nemen we een nachttrein naar Beijing. Als we op de trein staan te wachten, bij het bordje waar onze wagon straks voor zal stoppen (zó georganiseerd), komt een hele groep Polen bij ons staan. Die zitten bij ons in de wagon! We slapen dit keer in een geheel open slaapwagon, waarbij de stapelbedden alleen door een wandje van elkaar gescheiden zijn, maar zonder coupés. De trein rolt in de loop van de ochtend Beijing binnen. We hadden ons op het ergste voorbereid vanwege alle nare verhalen over smog en stank, maar treffen een ruim opgezette bruisende stad met blauwe lucht en een lekker briesje. Een hele meevaller ! Ons hostel ligt zo centraal als maar kan, vlak onder Tian An Men Square en de Verboden stad. Elke avond is er in de skyview bar een speciale aanbieding en we eten op onze eerste avond daar al meteen gratis hotpot! Daarbij worden ingrediënten (champignon, vlees, noedels, aardappelschijfjes) in een kokende bouillon gemikt en zo eruit gegeten. Héél leuk gezelschapsmaal!
In Beijing wilden we proberen ons Russisch visum te regelen. De verhalen over de procedures en vereisten liepen op het internet enorm uiteen: Amerikanen die het wel was gelukt, een Belg weer niet, de één betaalt 150 dollar en de ander maar 40.. zucht. We besloten gewoon langs te gaan en te hopen op het beste! De Russische ambassade was een enorm pand met een dik hek ervoor en een zooi bewakers. Toen we eenmaal door het hek werden gelaten, moesten we onze tassen in een kluisje stoppen, voordat we naar binnen konden.. (klinkt allemaal erg Russisch, toch?). Achter het loket zat een echte Russin, type forse, grote dame met halflang blond haar en een grote neus. Ze was verbazingwekkend vriendelijk toen ze ons meedeelde dat dat visum dus niet ging lukken: alleen voor inwoners van Beijing mogelijk.. Damn!

Daarna hebben we onszelf getroost door een bezoek aan de Verboden Stad, voor mij toch wel een highlight van de trip door China! Helaas ben ik licht teleurgesteld weer weggegaan.. het hele verhaal achter de stad is heel mooi (afgesloten van de rest van de wereld, honderden concubines, veeleisende keizers, je kop eraf als je onuitgenodigd de stad binnengaat etc.) maar in de stad vind je vrij weinig van die betovering meer terug. De meeste tempels en gebouwen zijn meermalen onder bezetting beschadigd of verwoest, waardoor alles wat je ziet eigenlijk namaak is. Er staan wat verdwaalde meubelstukken van de 'oude tijd' her en der, maar that's it. Hoewel de Forbidden City natuurlijk een must see blijft, is het voor mij geen highlight van Beijing.

Maar dan de Muur! Deze wordt meestal in één adem genoemd met de Verboden Stad en ook hier waren we natuurlijk heel benieuwd naar. Na enige voorbereiding en tips van medereizigers zijn we niet naar het 'hopeloos toeristische'/'teleurstellende'/'fiasco' stuk gegaan genaamd Badaling (het dichtst bij Beijing) maar een stuk verder (3u in de bus) naar Mutianyu. Dit stuk is ook mooi gerestaureerd voor een groot deel, waardoor je een behoorlijk stuk over de muur kan lopen. Maar, daarnaast ligt het stuk in een prachtig heuvelachtig gebied waar nu de bloesembomen vol in bloei staan... We hebben veel foto's genomen! Dit stuk muur was ook lang niet zo druk als we hadden gevreesd. Leuke bijkomstigheid was de Subway die langs de weg naar boven stond, waardoor we OP de Muur hebben kunnen genieten van een Tuna Sub.. :)
Ontzettend gave bijkomstigheid: de rodelbaan die je vanaf de Muur naar beneden kon nemen. Absolute aanrader !

Nadat we de grootste trekpleisters erdoorheen hadden gejaagd, was het tijd voor wat meer ontspanning. Dus lekker uitslapen! Het werd overdag bloedjeheet in de stad, wat wel voor wat loomheid zorgde.. gelukkig waren in het hostel altijd mensen aanwezig om leuk mee te praten, zoals een stel dat na China nog Nepal en Mongolië ging doen en dus heel benieuwd was naar onze verhalen! Bizar om over Nepal te praten.. het voelt nu al alsof dat in een ander leven was.
Helemaal leuk was het, toen we hoorden dat de Nederlandse ambassade een feest organiseerde in verband met de Koninginnedag/kroning! Ook was er voor Queens Night (jaja) een feest in een club in Beijing. Onze laatste twee avonden in de capital hebben we dus met een knaller afgesloten.

Trans-Mongolië

Beetje jammer was het dus wel, toen we woensdag om 5u de wekker hoorden afgaan.. brak! Maar de adrenaline kikte al snel in: de trein naar Mongolië stond op het programma! We weten een taxi aan te houden voor het korte maar noodzakelijke ritje naar het station (stel je even 2 meiden voor met backpack, daypack en ieder een boodschappentas aan eetzooi voor onderweg and you know why) die we vervolgens dik overbetalen omdat hij ons eigenlijk niet wil brengen. Gelukkig blijkt hij heel aardig en ik heb de ultieme test voor mijn (gebrekkig) Chinees als hij ons uitvraagt over de reis en bestemming. Test geslaagd!

In de wachtruimte op het station zien we al snel dat er meer westerlingen met ons mee zullen reizen, de trein is dan ook de officiele trans-Mongolië trein richting Moskou. Wel is het relatief rustig in de trein, we hebben zelfs onze coupé voor vier personen voor onszelf tot die avond! Elke wagon heeft een medewerker die de coupés schoonhoudt en het nodige papierwerk uitdeelt. Onze 'NS-man' (doopnaam door Karlijn) blijkt deze route al jaren te doen en hij laat ons trots zijn muntenverzameling zien. Of we nog euro's bij ons hebben uit Nederland.. uhh nee! (leuke tip dus voor wie dit ooit nog gaat doen). Met mijn 1 dollar briefje is hij uiteindelijk ook heel blij.

In de loop van de dag trekt het bergachtig landschap rond Beijing aan ons voorbij (véél tunnels, waarbij om de zoveel seconden een mooie vallei of berg opduikt) en zien we het buiten steeds vlakker en ook.droger worden. Om de paar uur stopt de trein op een station en kan je er even uit. Wij blanken worden heftig aangestaard door mensen op het perron, wij staren net zo hard terug ;)
De Trans-Siberië Lonely Planet die we al de hele reis bij ons dragen is uit de diepten van Kars tas opgegraven en bereidt ons voor op wat komen gaat: ruim 4u bij de grens van Mongolië en China bivakkeren i.v.m. papierwerk, wat betekent dat de trein al die tijd stilstaat, wat betekent dat je niet naar de wc kan... We hadden minder thee moeten drinken! Gelukkig was er wel wat afleiding: het spoor in Mongolië is anders dan in China, waardoor bij de grens het complete onderstel van de trein gewisseld moet worden. We konden dit mooi meemaken vanuit de wagon.
Nadat we weer ons paspoort terug hebben en een formuliertje hebben ingevuld dat we NIET met zieke mensen in aanraking zijn geweest, GEEN contact hebben gehad met levend pluimvee en dat we ook GEEN zak met duizenden dollars, bommen, exotische dieren of drugs onder de bank hebben verstopt, kunnen we rond 2u 's nachts dan eindelijk wat verloren uurtjes slaap gaan inhalen.

Nadat we naar de wc zijn geweest.

Vanmorgen werd ik rond 9u zachtjes wakker gewiegd en besef ik: ik ben in Mongolië! Buiten is het landschap veranderd in een eindeloze zandvlakte met een verdwaalde elektriciteitsmast onder een strakblauwe lucht. Even later mogen we weer even de benen strekken op een klein stationnetje waar ik de eerste Mongoolse gezichten zie (afgezien van een coupé-genoot) - stuk voor stuk vriendelijk, vrolijk en uitnodigend. Eerste indruk? Geweldig!
Terwijl ik dit schrijf hebben we nog een paar uurtjes te gaan tot we UB (lokaal gebruikte afkorting voor Ulaanbaatar) zullen binnenrollen. Ik scan de horizon af op zoek naar gers (nomadententen) of schapenhoeders. En ga me zo nog maar eens vermaken met mijn e-reader denk ik.

See you in Mongolia!

Fleur

Wist je dat:
-we op reis vaak bijzondere personen tegenkomen? In Taishan ontmoetten we Luca, een man uit Italië die door zijn werk als personal trainer in staat is om 6 maanden te werken en dan 6 maanden te reizen. Jaar in jaar uit..
Of Gwendoline, een Française die we ontmoeten bij de Grote Muur en die de hele trans-Siberië route heeft afgelegd in februari.. hartje winter! Ze heeft over een bevroren Baikal meer gelopen.
In onze kamer in Beijing komt op een gegeven moment een jongen te slapen uit Amerika, die uitgedost is in een lang Chinees gewaad. Als ik hem ernaar vraag, vertelt hij dat hij in China zó werd nagestaard vanwege zijn donkere huidskleur dat hij dan net zo goed in gekke kleding over straat kon gaan.
- ik nog steeds af en toe verbaasd ben over de vriendelijkheid van de Chinezen? Ik zag in Pingyao een groep meisjes lopen met kattenoortjes op, en toen ik vroeg waar ze die vandaan hadden, kreeg ik een paar in mijn handen gedrukt. Moet je in Nederland eens proberen!
- we ondanks dat we zijn afgestudeerd nog erg actief gebruik maken van onze studentenpas? We hebben al een fortuin bespaard door die bij ticketwindows te laten zien, wat vaak tot wel 50% korting oplevert... (het tonen van een rijbewijs of ov chipkaart schijnt soms ook te lukken..)
- ik in Beijing à la local ben gaan ontbijten? Een korte wandeling van het hostel kon je heerlijke baozi eten (witte gestoomde broodjes met een vleesvulling - bapao anyone?)
- we in Beijing de Wangfujie street hebben bezocht, waar je ongeveer alles op een stokje kan eten? Bijvoorbeeld schorpioenen, die levend op het stokje gespietst nog krioelen terwijl je er voorbij wandelt (ieuw.), of een zeester (echt!) of hele inktvis. We waren niet dapper genoeg om ervan te proeven.
- de Mongoolse jongen bij ons in de coupé al snel aanbood ons in UB rond te leiden? Volgens mij gaat het in Mongolië helemaal goedkomen!!
- we op het feest van de ambassade ontzettend Hollands hebben gedaan? we hebben haring op, bitterballen en kaas sandwiches! OMG.