The Bund

Hallooo nimen hao !

Ja, we leven nog. Geen H7N9 vogelgriepvirus kan ons tegenhouden, noch de dreiging van een derde wereldoorlogi ( van dat laatste krijgen we bar weinig mee hier!). Het aantal mondkapjesmensen in Shanghai en omstreken lijkt niet veel hoger dan normaal, dus we maken ons maar niet teveel zorgen.

Ondanks de berichten over dit virusje, dat voor het eerst gesignaleerd werd in Shanghai, hebben we superveel beleefd weer. Ons leuke hostel had de eerste verrassing in petto: we hadden al uit ons slaapkamerraam gezien dat we uitkeken op het sportveld van een school, maar wat we niet wisten is dat de kinderen daar 's ochtends vroeg om half 8 (!!) hun ochtendgymnastiek komen doen, vergezeld van nationalistische volksmuziek en een mannenstem die een uur lang de maat opdreunt met een onafgebroken 'yi, er, san, si, wu, liu, qi, ba' (0-8). Very nice. Aan de andere kant wel de ideale manier voor ons pedagogen om de gemiddelde Chinese scholier van een jaar of 13 in natuurlijke habitat te zien. Afgezien van een speelse por in de zij staan ze netjes op een rij hun ochtendoefeningen te doen, zonder geschreeuw, gezeur of het treiteren van de leerkracht tot die huilend van frustratie het veld verlaat (seriously. It happens). Op aanwijzingen van hun trainers doen ze braaf de kniebuigingen, armzwaaiingen en ze masseren zelfs hun slapen en nekspieren..

Na deze lichtelijk opgedwongen ochtend show gaan we de stad in en we bezoeken People's Park (enorm park, duh), lopen door een enorme winkelstraat (Forever 21 mensen !) waar we natuurlijk niets kopen (behalve een paar kleinigheidjes die absoluut noodzakelijk waren... Tududuuuu) en gaan naar the Bund, een spannende naam voor wat in feite de skyline van Shanghai op zijn mooist moet zijn: een mengsel van oude statige gebouwen en moderne skyscrapers en torens. (feit: Hong Kong heeft een mooiere. En grotere. Skyline hè .. :p)
Ook bezoeken we Yu Yuan, een stukje 'oud' Shanghai met een mooie rotsentuin en oude huisjes maar vooral héél véél toeristen. We moeten ons door massa's Chinezen wurmen die van werkelijk elke steen een foto willen maken.

En natuurlijk hebben we ons Mongools visum aangevraagd! Dit feestelijk gebeuren is een anecdote an sich. Nadat we EINDELIJK via een enkele post op het Lonely Planet forum hadden gevonden waar het consulaat zich bevond (marketing mensen?) was het een hele reis met de metro en te voet voor we dan eindelijk voor een vrij incognito flatgebouw stonden. Op de 30 verdieping (van de 31 totaal), in een kantoortje van ongeveer 3 bij 2, troffen we 2 Mongoolse dames achter een loket aan die inderdaad van het consulaat waren! En het visum was zo aangevraagd. Sterker nog, toen we onze paspoorten een dag later kwamen ophalen, bleek het een feestdag te zijn waarop alle Chinezen vrij hadden. Maar, de dames hadden speciaal op ons gewacht. En in plaats van dat ze ons praktisch de deur uitkeken zodat ze naar huis konden (policy van menig Nederlands ambtenaar, no?) hebben ze ons nog een.lading tips meegegeven voor als we straks Ulaanbaatar bereiken. Heb nu al zin in Mongolië.

De dag werd extra feestelijk omdat het ook Kars verjaardag was ! En hoewel een verjaardag in Shanghai al bijzonder genoeg is, hebben we onszelf heerlijk laten verwennen (inderdaad, ik deed gewoon mee. 2 hebben meer lol dan 1, toch). 's ochtends een ontbijt besteld in het hostel i.p.v. de boterham pindakaas, vervolgens bij het Dragonfly Therapeutic Spa een 2u durende massage genoten in een heerlijk luxe kamer met z'n tweeën. De spa bleek in het French Concession gebied te liggen, een serie straten die érg Frans aanvoelen door de stijl van de huizen, de typische bomenlanen en schattige barretjes, maar niet te vergeten: de bakkertjes. Naast de spa dus genoten van taart (je bent jarig of niet) en een croissantje toe. Om die avond de verjaardag in stijl af te sluiten, kopen we een fles Great Wall rode wijn (echt heel lekker!) die we samen met onze kamergenoot Wolf (zijn Engelse naam, de Chinese weet ik al niet meer) en Zack (VS) opdrinken. Zack speelt toevallig erg goed gitaar en geeft Kar nog even een mooie solo cadeau. Samen met Wolf bedenk ik een Chinese naam voor mezelf: Lián (lotus) Hú (lake - als in Poel).

Vrijdag vertrekken we uitgerust naar Hangzhou, een stad vlakbij Shanghai waar veel mensen in het weekend even aan de drukte ontsnappen. Hangzhou staat bekend om haar enorme meer, genaamd het West Lake. Veel dichters verwijzen naar dit prachtige meer, waar je veel typisch Chinese bruggetjes terugvindt. Langs de kant stonden de bloesembomen vol in bloei.. heel mooi! We hebben op de fiets het meer rondgereden en vooral ook lekker genoten van de frisse lucht en het mooie weer. Naast het West Lake ligt Ling Yin Temple, één van de grootste tempelcomplexen in China, waar we natuurlijk even heen.moesten. De tempels beginnen zo langzamerhand wel op elkaar te lijken, hoewel Ling Yin wel hele mooie rotskervingen had van boeddha. Een aanrader!

Na een paar dagen Hangzhou stappen we voor een schamele paar uur in de trein naar Suzhou, ook een gewild weekend verblijf maar dan voor haar kanaaltjes en oud Chinese straatjes. We boffen ontzettend met het weer (warm en zonnig) en genieten extra als blijkt dat ons hostel een binnentuin heeft, waar onze hostelkamer aan grenst (Watertown hostel mensen!). Niets heerlijkers dan uit je bed rollen en bij het opendoen van je slaapkamerdeur worden verwelkomd door een stralend.zonnetje op je slaaphoofd. In Suzhou bezoeken we Pinjiang Lu (oud Chinese stijl straatje langs kanaal dat stijf staat van de toeristenshopjes en restaurantjes), verschillende Chinese tuinen en een opera museum. Suzhou is een grote stad, maar door de tuinen en kanaal straatjes een leuke, intieme plek om rond te wandelen. We ontmoeten daar ook Robin, een meisje uit Nederland die na haar rondreis door China naar Australië vertrekt op zoek naar een baan.. die durft !

Afgelopen donderdag was het weer tijd om terug.te reizen naar Shanghai, omdat we van daar uit in het weekend een trein hadden geboekt. Van de tussenliggende dagen hebben we goed gebruik gemaakt van de metropool door de Carrefour te overvallen (smeerkaas, ja echt!), nog wat meer mensen het kaartspel Yaniv aan te leren (red: in eerdere blog is de spelling fout ! Gelukkig wilde een Israëliër me dit graag laten weten), ons vol te vreten met aardbeien (een kilo voor een euro, anyone?) En als klap op de vuurpijl the Bund (die skyline dus) by night te zien. Wat dat laatste betreft: het is mooi, maar als je Hong Kong hebt gezien vanaf de ferry en al die skyscrapers geven licht... Tja.. dan ben je voorgoed verpest.
Onze reisgezel van de laatste dagen Shanghai was Krish, een Engelse jongen van Indische afkomst, die het afgelopen jaar in Japan les heeft gegeven en nu net aan zijn korte reis door China begonnen was (ja ik stop expres al die landen in 1 zin :p). We voelden ons doorgewinterde reizigers maar daardoor ook een beetje saai gezelschap, omdat we niet van tempel naar museum aan het rennen waren maar liever een mango smoothy gingen halen en door winkelstraten slenteren. Arme Krish.

Op onze laatste avond Shanghai was het nog tijd voor een heuse acrobatiekshow, die ik Karlijn cadeau had gedaan voor haar verjaardag. We hadden niet bepaald hooggespannen verwachtingen, de show was iedere avond te zien in een klein theater dichtbij ons hostel, maar BOY! Wat zijn die mensen goed. We kregen diabolo's te zien, een slangenmens, een groep jongens in powerranger pakjes die halsbrekende stunts uithaalden (en dan nog steeds sexy eruit zien) en een jongen die zo nodig op 6 opeengestapelde stoelen een handstand wilde doen. De finale was een zooi motorrijders die achter elkaar aan IN een ronde ijzeren kooi rondreden.. Amasian!

We hebben een heerlijke tijd beleefd in Shanghai en omstreken, maar aan alles komt een eind. Zondag begaven we ons met een trein van zo'n 6 uur richting noorden (richting Beijing!) waarbij we de gehele tijd live entertainment hadden in de vorm van een Chinese peuter die net iets té ADHD was en zijn moeder net iets té weinig ingrijpend. Gevolg: een vloer bezaaid met koekjes, snoepjes, restjes jelly pudding en stukken sinaasappel en een kind dat elke 5 minuten over de tafel een poging deed in mijn schoot te vallen.

Maar, hij was wel heel schattig.

We zijn uitgestapt in Taishan, letterlijk de Tai Mountain, waar we morgen een hike zullen doen. De berg is een van de heilige bergen in China en heel bekend (en dus toeristisch). Ons hostel ligt heel handig aan de voet van de berg aan een schattige courtyard, waar de lokale ouderen hun kaartspelletjes komen doen. In het hostel zijn we ook weer Robin tegengekomen en we hebben samen gegeten (tip: nooit zomaar om 'pork' vragen in een restaurant als ze geen Engels menu hebben - volgens mij heb ik serieus varkensneus op mijn bord gezien).

ZO. Alles staat er weer in tot nu toe.
Alles ? Nee natuurlijk niet. Hier nog wat wist-je datjes:

Did u know that:
1. Kar bij haar verjaardagsontbijt spontaan gezelschap kreeg in de vorm van de Duitse, jonge, blonde Jonas ? Niet verkeerd toch.
2. Ik in Shanghai heerlijke pasta Bolognese op heb, en in Hangzhou lasagne? Zeker wel multiculti cuisine ! (in de hostels dan)
3. Het in de tempels heerlijk is om gewoon even te zitten en te kijken naar de mensen die wierook komen branden. Je wordt er helemaal Zen van.
4. We in Suzhou elke avond film hebben gekeken? Ice age 3, the Holliday en Mr. Poppers Penguins passeerden de revue. Tip: Engelse ondertiteling in China is vreemd. Sid uit Ice Age werd vertaald naar 'Argentinië'. Constant.
5. Krish uit Engeland door ons achter zijn rug om 'Hare Krishna' is gedoopt? Waarom vraag je? Zomaar.
6. We onderin onze mango smoothie custardvla kregen ? Why??? Crazy Chinese people.
7. We in Shanghai street food poffertjes op hebben?
8. En ook gehaktbal? Echte, heerlijke, Nederland waardige gehaktbal?
9. We nu geen kip meer gaan eten in China vanwege het virus ? Better safe than sorry.
10. Wolf een perfecte personificatie van Smeagol (lord of the rings) kon doen? Beetje eng als hij bij je op de kamer slaapt..
11. Robin misschien ook naar Mongolië komt? Ik ben zo overtuigend!
12. We over 10 dagen in Beijing zijn ! Ahhhhhhhhhhhhh!