De perikelen der travelguides en meer

Beste blogvolgers,

Ik heb mijn blog alweer meer dan een week in de koelkast laten staan en word daar meteen voor gestraft... er is zoveel gebeurd!! Voor degenen die denken dat ik het allemaal weer uit mijn hoofd kan opvissen.. no way. Vaak heb ik al moeite te bedenken wat we twee dagen geleden deden. Gelukkig houden Kar en ik allebei een dagboekje bij dagelijks, waar ik uit kan putten als het weer tijd is voor een online verslag! Doordat we vaak verkassen, lijkt de vorige bestemming altijd meteen een paar maanden in het verleden te liggen.. neem nou Guilin. Bij het ter perse gaan van de vorige blog hadden we daar onze 'laatste dag', mede mogelijk gemaakt door het begeven van onze bankpassen (pinnen lukte niet meer met creditcard of pinpas, belletje met de ING leverde ons wat emergency cash op dat we pas dinsdag op konden halen.. hellep. Later hoorden we dat veel banken in China moeilijk doen met buitenlandse passen, en dat er 1 is die het wel altijd doet.. les voor later!). Nadat we dinsdag dus weer rijkelijk voorzien waren van 100 yuan briefjes (ongeveer 12 euro, handig dat ze geen grotere kwitanties hebben) vertrokken we naar Sanjiang. De Rough Guide omschreef Sanjiang als een 'small town' met een mooie 'old part' waar je de natuur en karakteristieke wind- en regenbrug kon bewonderen. Yeah right. We werden door de bus gedropt in een rumoerige, drukke, stoffige stad waar de oude gebouwen ver te zoeken waren! In ieder geval niet in de 'rustieke' zin van het woord, maar meer in de zin van vervallen flatgebouwen en vieze winkels. De wind- en regenbrug was er echter wel. Helaas bleek die in 2010 gebouwd te zijn en was dat dus niet echt oude Chinese glorie te noemen! (maar we voelden ons wel erg veilig toen we erop liepen). Les voor toekomstige reizigers: laat je niet al te veel verleiden door de bewoordingen uit de Lonely Planet of Rough Guide (of andere reisboeken). Onze ervaring leert dat die beschrijvingen vaak erg uit de richting zijn. En dat geldt voor veel aspecten van het reizen! Als ik terugdenk aan Hong Kong bijvoorbeeld: de Rough Guide (toch wel bekend staand als het reisboek voor budget-backpackreizigers die wel houden van wat avontuur) stelde dat mensen op een 'tight budget' toch wel voor ongeveer 30 dollar per dag in Hong Kong konden overleven. Nu klinkt dat niet alsof je dan erg feestelijk daar kan verblijven, toch? Vervolgens vinden we een hostel voor 10 euro per nacht op de Nathan Road (middenin 't toeristencentrum dus) en eten we voor een schijntje op straat of in een stalletje. Dit was natuurlijk een afwijking van de RG de leuke kant op, minder leuk is dus, om maar weer bij mijn verhaal te komen, in Sanjiang te ontdekken dat het pittoreske dorpje van je dromen ver te zoeken is.

Nadat de wind- en regenbrug op de foto stond, dus doorgereisd naar Ping'An, een 'small village' in de beroemde rijstvelden van de LongJi Terraces. Over de laatste jaren is dit gebied heel beroemd geworden bij toeristen, en dat was aan een aantal dingen te merken.
- 80 yuan entree betalen voor het 'behoud van het gebied' (ongeveer 10 euro)
- nadat je uit de bus stapt onderaan het dorp eerst een kilometer lange straat door moeten lopen, vol met kraampjes die allemaal dezelfde sh*t verkopen (wel hele leuke spulletjes, maar we KUNNEN niks kopen! Maar maak dat maar eens wijs aan de zeer opdringerige verkopers).
- lastiggevallen worden door vrouwtjes in traditionele kledij of je a) met hen op de foto wilt want ze hebben heel beroemd lang haar (en ja dat kost je dan 10 yuan voor een foto), b) toevallig naar het nabij gelegen Dazhai wilt wandelen, want dan willen ze wel gidsen (en ja dat kost je dan minstens 50 yuan voor een dag) of c) toevallig een hotel zoekt want ze weten nog wel een mooi hotel met perfect uitzicht over de rijstvelden en airconditioning aanwezig!

Het enige aspect wat ons enorm meeviel, was de drukte in Ping'an. Eenmaal bovengekomen en alle mensjes omzeild te hebben, bleken er ongeveer nog 4 andere toeristen in het dorp te verblijven, dat vrijwel geheel bestaat uit hostels en hotels. En, ik moet toegeven, Ping'An was inderdaad klein. Na onze belevenissen in Guilin en Sanjiang hebben we dan ook gebruik gemaakt van de rust en er 2 nachten geslapen, terwijl de meeste mensen het gebied op een dagtrip bezoeken. Ping'An ligt midden tussen de rijstterrassen, die ergens in mei onder water worden gezet om de rijst te laten groeien. Toen wij er waren, was er dus geen rijst. Maar het was wel groen en het was heerlijk wandelen tussen de terrassen, bij een temperatuur van weer zo'n 25 graden (lucky us).

Na Ping'An was het terug naar Guilin om wat spulletjes te wisselen uit onze grote backpack die daar opgeslagen lag, en zijn we de andere kant op gegaan: naar Yangshuo! Dit 'dorp' was een bestemming in China waar we heel erg veel zin in hadden, omdat het bekend staat als een waar backpackersdorp (en laten wij nou net backpackers zijn). Net als Guilin ligt Yangshuo aan de Li River, en dat betekende dat we geheel in stijl per bamboeboot de rivier konden afzakken (en onderweg wat mooie plaatjes schieten van uitzichten met namen als 'Nine Horses Fresco' en 'Yellow Cloth in the River'). De tourleider die ons en 30 Chinezen naar deze boten bracht en door naar Yangshuo, gaf ons een leuke omschrijving van de omgeving en wat ons te wachten stond. Hij vertelde dat het gebied rond Guilin bekend stond als de mooiste omgeving van China (vanwege de natuur - karstbergen) en dat Yangshuo in het gebied de mooiste bestemming was. Oftewel: de mooiste bestemming in China! Dat betekent echter wel dat er maar liefst 17 MILJOEN toeristen per JAAR naar Yangshuo afreizen. Zoveel???!!? Ja zoveel. O, en de chauffeur heette SiFu, maar als de mensen dat niet goed konden uitspreken, mochten we hem Mr. Seafood noemen (challenge accepted!). Het was kortom een grappige en prachtige reis naar onze langverwachte bestemming.

Eenmaal in Yangshuo beseffen we al snel dat toerisme niet altijd veel goeds oplevert: het is inderdaad bomvol met toeristen (met name Chinezen) die zich langs kraampjes moeten wurmen met, je raadt het al, allemaal dezelfde zooitjes en spulletjes. Ons hostel (En Attendant Godot) ligt gelukkig net buiten dit 'bruisend centrum' (dank je, RG) en is een welkome afwisseling voor als het ons allemaal teveel wordt. Yangshuo ligt echter wel op een prachtige lokatie midden tussen de karstbergen, aan de rivier, en we gaan op een fiets (eindelijk weer!!!) op verkenning in de omgeving (o.a. de beroemde Moon Hill, een berg met een gat erin. Ja het was net zo spannend als het klinkt). Het weer was ons weer goedgezind (wordt het al saai dit te horen??) en we hebben hier 3 dagen vertoefd. Toen werd de drukte wel erg vervelend en zijn we verhuisd naar onze huidige bestemming (is het al zover? ja!) : Xingping, dat tussen Yangshuo en Guilin aan de rivier ligt. Xingping krijgt een korte, vrij droge vermelding in de RG maar is tien keer beter dan Yangshuo. We wandelen door de oude straatjes, genieten van het gebrek aan kraampjes met zooi en de massa's Chinese toeristen. En toevallig kan je in Xingping WEL het uitzicht bewonderen aan de rivier, dat op de achterkant van een 20 yuan briefje staat. Zo. Bovendien heeft ons awesome hostel (This Old Place - vraag me niet waarom de naam) een heuze PIZZA OVEN in de gemeenschappelijke ruimte staan. En een Chinese mevrouw die zo goed pizza kan maken, dat ze zich zo kan gaan melden in Italie wat mij betreft.

Ik zit nu in het hostel en zit de onweersbui af te wachten die is voorspeld voor ongeveer gisteren, maar nog steeds niet is overgekomen. Het is warm en benauwd buiten (dus nog STEEDS die mooie jas uit Nepal niet gebruikt) en we zijn heerlijk relaxt. We blijven dus nog maar een paar dagen denk ik zo!

En dat betekent, einde van deze blog.
maar niet van de wistjedatjes:

1. mede dankzij de populariteit van bakkertjes in China (zal wel te maken hebben met het toerisme?) zijn Kar en ik in staat om vrijwel elke ochtend te genieten van een boterham. Met pindakaas!! of honing. Anyway, lekker Nederlands.
2. het straateten in China is dan wel beroemd, maar toch vrij gevaarlijk. Als je geen eten krijgt dat druipt van het vet, zoals gefrituurde aardappelkoeken, zou het wel eens kunnen dat je hotdog echt is wat het suggereert. Hond op een stokje. Ieuw!
3. Die wandeling naar Dazhai? Die wilden we dus zelf gaan doen. Op een gegeven moment kwamen we erachter waarom vrouwtjes ons zo graag wilden gidsen. We bevonden ons eerst tussen de heuvels vol met graven, daarna kwamen we in een soort opgraving terecht waar een paar mannen bomen aan het hakken waren. Dazhai dus niet gevonden. Wel weer een ervaring rijker
4. Op weg naar de Moon Hill passeerden we een beroemde grot, die we te duur vonden om te bezoeken, waar minstens 20 touringcars langs de weg stonden geparkeerd voor de Chinese toeristen die dus wel naar binnen gingen. En vergeet dan even niet dat wij in het laagseizoen aan het reizen zijn! (niet fijn dus).
5. Een fiets huur je overigens voor 10 yuan p.st. (ongeveer 1,20 euro) voor een dag. Borg? Niet nodig. Gegevens invullen? Mwah.
6. We zijn bijna halverwege de reis!!! Aanstaande maandag vieren we dit heuglijk feit. Waarschijnlijk met een biertje ofzo.
7. Mijn favoriete eten zal waarschijnlijk nooit chinees eten worden. Het bestaat met name uit noedels, noedels in soep, soep, of rijst. Of een combinatie. En dan met vleesjes waarvan je niet weet wat het is. Nee, geef mij maar Indisch. Maarrrrrr ik ben wel helemaal verslaafd aan de aubergine, die hier vaak in gerechten of los te krijgen is. Njam!
8. Enne die bamboeboot? Gewoon pvc pijpen dus.

Tot over een tijdje weer!
Liefs Fleur