Lekke band

21 Jan
Lieve iedereen,

Allereerst bedankt voor de lieve berichtjes! Ik doe mn best met de blogs, ook omdat ik het dan voor mezelf ergens heb opgeschreven, maar het is leuk dat jullie er ook van.genieten.
We zijn nu een dag in Pokhara, Nepal en boy wat was het een reis. Ik zal nooit meer klagen als ik in Nederland 2u moet reizen van.de ene naar de andere bestemming.

Het avontuur begint allemaal als we een nachttrein nemen van Varanasi richting de Nepalese grens. De trein staat netjes op digitale borden (jaja) en komt goed op tijd het perron op. We kunnen onze wagon niet vinden dus.stappen maar vast in. Gaat de trein ineens een.kwartier voor tijd al rijden. Oké... Vreemd. Maarja het is India dus dit kan allemaal. Toch? Niet dus. Als we bij de volgende stop uitstappen om de goede wagon te vinden, horen we van een conducteur dat we in de verkeerde trein zitten... Holy.cow ! Geen leuk bericht om 1u snachts op een klein verlaten treinstation, waar een paar locals zich alvast klaarmaken voor een potje ongegeneerd staren. Maar, dan blijkt dat onze trein ook hetzelfde station zal aandoen, dus we hoeven alleen maar even te wachten. Laat ik jullie nu alvast meegeven dat 'even' Indisch is voor 'minstens 1,5u maar kan ook meer zijn want eigenlijk doen wij niet aan een betrouwbare dienstregeling' (meer bewijs volgt later). Anyway, een zeker niet comfortabele tijd later bevinden we ons in de goede nachttrein, in de goede wagon en voelen we ons weer veilig zo met een dak boven.ons hoofd en een warm bed. Ook al is dat bed maar voor 4u.
Eenmaal aangekomen zijn we vrij brak, maar begeven we ons door de opdringerige, misleidende en oplichtende lokale chauffeurtjes richting de bus die ons naar de grens zal vervoeren. En rond de middag waren we in Nepal ! Meteen over de grens is al verschil te.zien. De mensen zien er anders uit, en we verbazen ons over de rust op de weg. Onze riksja chauffeur heet ons welkom in Nepal en zo voelt het ook echt. Tot we bij het busstation aankomen en horen dat de bus naar Pokhara pas om 5u vertrekt en dus weer een gebroken nacht zal inhouden. Stomme Aziaten! Kan de NS misschien toch nog wat zinnigs betekenen hier (of is het bij jullie met de sneeuw soms ook bar en boos).
Anyhow, we geven ons over aan het wachten en uiteindelijk (niet om 5u want dat zou wel erg Azië onverantwoord zijn) kunnen we de bus in. Leuk : de bus rijdt vervolgens stapvoets door de eerste drie.dorpen, terwijl een jongen naar buiten.hangt en de bestemming omroept, in een poging de lege stoelen op te vullen. Wat natuurlijk nog lukt ook. Minder leuk : door het donker door Nepalese bergen rijden waardoor je af en toe een glimp opvangt van steile afgronden zo'n 30cm van de buswielen vandaan, en vervolgens 1 van die wielen plotseling sissend horen leeglopen. Lekke band ! Must be bad karma. Wonder boven wonder doen ze hier aan reserve banden en zijn de mannen ook nog eens handig, dus we konden weer verder. Om vervolgens om 2u snachts op Pokhara busstation aan te belanden. Uhh en nu?? Gelukkig staan er altijd taxi.chauffeurs klaar die je voor veel teveel.geld graag vervoeren naar het hotel waar zij toevallig een bondje mee.hebben. En anders smeren die andere mannetjes het je wel aan, die de hele rit op.een scootertje achter je aan rijden (seriously). Maar, negeer modus is in werking en we.eisen een lift naar ons vooraf geboekte hostel. (we worden hier nog goed in straks ) En belanden om 3u dan eindelijk in een zacht, niet bewegend, privé bed. Wat ga je de simpele dingen dan gaat waarderen.

En dan word je sochtends asociaal laat wakker, rol je uit je bed en zit je uit te kijken op Nepalese bergen ! Geweldig. Pokhara is heel laid back, geen opdringerigheid of onveilig voelen hier. Mijn eerste huwelijksaanzoek is na 1 dag al op zak, en Kar krijgt korting op oorbellen vanwege haar mooie ogen. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van de laundry service (schone kleren!) En een warme douche genomen toen de stroom weer aan ging - want dat.is maar een.paar uur per dag - (schoon lijf !) En zijn weer herboren. Wat een paar basisbehoeften belangrijk kunnen zijn...

We blijven nog een paar dagen in Pokhara ter voorbereiding van onze trekking, en om te genieten.van rust, natuur, vriendelijke mensen (die ook een stukje aantrekkelijker zijn - aldus Karlijn) en sportieve uitjes naar leuke bezienswaardigheden. Dus hier hou ik het weer even bij !

Liefs Fleur

Wist je dat:
1. De riksja chauffeur in Nepal geen onderbroek aan had ? (vraag ons niet waarom we dit weten...)
2. De lekke band van de bus de rest van.de reis in het gangpad heeft gestaan ? (en het was geen kleine !)
3. Zowel in India als in Nepal spotten we regelmatig jongens en.mannen die hand in hand lopen. Ziet er vreemd uit !
4. We op het station in India uit verveling galgje aan het doen waren, maar.daar mee stopten toen.verschillende mensen wel erg geïnteresseerd mee gingen kijken ( we zijn doorgegaan met een bloem ipv galg :p)
5. Het hier overdag warm genoeg is om in t shirt te lopen, maar snachts slapen we in een fleece trui !
6. Ik bij het.rondrennen op zoek naar de juiste wagon ons treinkaartje had laten vallen (dubbel.stress) waardoor we ook nog eens wild over het perron moesten rennen op zoek naar het kleine vodje - die we uiteindelijk weer vonden. (en voor 1 keer hadden de mannen een reden om te staren denken we dan maar)
7. Kar al 1 boek uit heeft (met dank aan broer Pieter) en ik al 3? We houden een lijstje bij !